hotel Ibrahim

In Amman goed en wel toegekomen werd ik in een hotel gedeponeerd waar de vikingachigtige Belg `Matthieu` lag te kuieren in de zetel. 4 jaar geleden was hij te voet uit Arlon vertrokken met een kleine rugzak en een ezel. 8000km later zat hij in Amman en dan nog uitgerekend in mijn hotel, fiesta! De ezel was in Turkije geruild voor een oude mercedes en het avontuur lachtte te veel om te negeren. Amman had ik nog niet goed gezien (wat hij een schande vond) en er was `s avonds een tof feestje, dus de reis naar Israel kon nog wel een dagje wachten. Mijn antropolcoholische natuur volgende duurde dit gekke avontuur 2 dagen langs verscheidene liquerstores, mooie bergen, warmwaterbronnen, de dode zee, ... Kortweg, een serieuze kater later stond ik aan de grens met Israel om een uur of 3 te worden ondervraagd door een bende snotneuzen van het leger (jongens en meisjes van max. 20 jaar oud). Terwijl de puberende soldaatjes wat stonden te flikflooien begon de wachtzaal al aardig vol te stromen. Gelukkig worden de grensgesprekken in ieder hostel grondig voorbereid en weet je de vragen en je antwoorden reeds op voorhand. Westbank? Daar mag je toch niet binnen? Politiek? Interesseert mij niet? Reizen? Dat is voor mij gaan zuipen en poepen in Tel Aviv, mijnheer de communicant!

Veel problemen heb ik niet ondervonden met mijn babyface en weldra stond ik voor de stadsmuren van Jerusalem. Op weg vond ik in Oost-Jerusalem het peacehostel van Ibrahim.

Concept: een man zet een huis open voor iedereen die overnachting zoekt (ongeacht afkomst of religie), hij kookt zodat iedereen op gelijk welk moment van de dag maar op te warmen heeft, douches (enkel koud water) en internet ter beschikking,... Men geeft wat men kan missen, is dit niets dan is dit maar zo. Eens dweilen betaalt de rekening ook. Zo was ik direct al de vuilnisakken aan het wegbrengen naar de belt, mooie manier om Palestina te leren kennen, zo`n wandeling met 20kg vuilnis in je armen.

Wie heeft er warm water, zeep of toiletpapier nodig, ik begin van vooraf aan. Wat een luizenleven.

Maar wat trekt zo`n initiatief van volk allemaal aan?

- pelgrims van middelbare leeftijd die wachten tot jezus hier terug komt, geen zever!

- joden op doortocht

- moslims die Palestina bezoeken

- een volle of halfvole bus Japanezen (naar Europese normen een volle bus, hier is dit halvol.

- bohemers als uw reporter ter plaatse

Een veel te gekke combinatie die wonderwel samen leeft, sommigen wonen hier al meer dan een jaar kostenloos. En allen met veel respect voor elkaar en vooral voor de hoogbejaarde Ibrahim die hier door de ganse buurt op handen gedragen wordt, met iedereen praatjes slaat en kinderen om brood en groenten zendt om nog eens een potje te koken voor de dertigtal bewonders die onder zijn dak huizen.

Jerusalem: op 5 meter wandelen ga je van een souk in Marrakech naar Nieuwstraat Brussel, duizenden toeristen en histerische pelgrims van religies allerhande en voor ieder fototoestel dat een bezoeker in zijn zak zitten heeft zijn er 2 militairen met machinegeweren in de straat aan het paraderen. Hier wil ik meer van weten, hier wil ik wonen.

Inspiratie borrelt op voor een `hotel Ibrahim` , kansen genoeg om hier aan sociaal werk te doen, wederom insjallah